ویژگی های تغییر شکل با اتفن:

در مقایسه با سایکوسل، اتفن بیشتر اغلب کاهش عملکرد دانه از یولاف( جدول 1). این آشکار بود همانند دانه های کمتر درهر مجموعه سنبله بود. PFR حدود 8% کاهش داد، و در 1995 شاخص برداشت حدود 3%درصد واحد تنزل یافت.

کاهش تعداد دانه بوسیله 3 در هر شاخ و برگ احتمالی سنبله اصلی به شرکت فاکتور غالب به کاهش عملکرد کاربرد اتفن بعدی باشد. این ممکن هست بویژه در سال 1995 باشد، تمایل افزایش تولید جوانه از میان طرزعمل ناکارا بیولوژکی اتفن برای گیاه ، نتایجی در کاهش شاخص برداشت ثبت شد، خطر تحریک کاهش عملکرد اتیلن در یولاف هست بنابراین مشابه به ثبت برای گندم و جو هست (Simmons et al. 1988, Taylor et al. 1991, Ma and Smith 1992b). از دست دادن عملکرد اغلب در شرایط رشدی نامساعداتفاق می افتد و بنابراین به نتایجی از دوزهای بالایاتیلن در بافت های گیاه پیشنهاد شد. بعلاوه کاربرد درونی تولید اتیلن بوسیله استرس ها تحریک کننده هست. 

در نتیجه، نتایجی از مطالعه ما نشان می دهد که آرایش عملکرد یولاف به واکنش طرزعمل PGR بود. انتی جیبرلین سایکوسل افزایش رشد، در حالیکه کاربرد اتیلن آزاد شونده اتفن دراز دست دادن در یولاف نتایجی دارد. افزایش عملکرد دانه نسبت دادن به کاربرد نتایج سایکوسل از بیشتر سنبله در هر متر مربع و شرکت کردن بالا جوانه ها به عملکرد دانه .کاهش عملکرد بعلت اتیلن با دانه های متر در هر شاخ و برگ سنبله اصلی ، کاهش PFR و شرکت کردن بالاتر جوانه ها به عملکرد دانه وابسته بود. طویل شدن ساقه از یولاف قد کوتاه بوسیله کاربرد سایکوسل درمقابل به ارقام های یولاف مرسوم و لخت افزایش یافته بود.

(Pirjo Peltonen- Sainio and Ari Rajala 2001)